Գրաբարյան օրեր․

Զրուցեն զսմանէ եւ պառաւունք, եթէ արգելեալ կայ յայրի միում, կապեալ երկաթի շղթայիւք. եւ երկու շունք հանապազ կրծելով զշղթայսն` ջանայ ելանել եւ առնել վախճան աշխարհի. այլ ի ձայնէ կռանահարութեան դարբնաց զօրանան, ասեն, կապանքն:

Վասն որոյ եւ առ մերով իսկ ժամանակաւ բազումք ի դարբնաց, զհետ երթալով առասպելին` յաւուր միաշաբթւոջ երիցս կամ շորիցս բախեն զսալն, զի զօրասցին, ասեն, շղթայքն Արտաւազդայ:

Զրուցում են սրանից և պառավները, եթե բանտարկված է մի այրում, կապված երկաթի շղթաներով․ և երկու շունք միշտ կրծելով շղթաները՝ ջանում է ելանել և աշխարհը վերացնել․ այլ ի դարբինների կռանահարության ձայնից ամրանում են, ամեն, կապանքն։

Որի պատճառով և առ մերով,  մեր ժամանակներում իսկ, մեր դարբիններից շատերը հետևելով առասպելին՝ կիրակի օրը երեք կամ չորս անգամ սանլ, որպեսզի ամրանան, ասեն շղթայքն Արտավազդը։